PUSTINOZHITELI makedonski – pripadnici na t.n. eremitsko ili anahoretsko monashtvo – lichno sluzhenje na hristijanskata vera (podviznishtvo) manifestirano so osamenichki, asketski i isposnichki zhivot. Pod vlijanie na ranohristijanskoto eremitsko monashtvo vo Vizantija (preku Sveta Gora) vo Ⅺ v. vo severnite kraishta na Makedonija zazhivealo podviznishtvoto na chetvorica pustinozhiteli-prepodobnite Joan Rilski, Joakim Osogovski (Sarandaporski), Prohor Pchinjski i Gavril Lesnovski. Spored legendarnite svedoshtva, prvovremeno site zaedno se podvizuvale vo Ovchepolieto, a podocna sekoj se povlekol na razlichni strani vo osamenichko isposnishtvo. Prepodobniot Joan otishol na Rila, Prohor se preselil vo potkozjachkata mesnost Solinar, Joakim se podvizuval kaj Kriva Palanka na Osogovskata Planina, a Gavril ostanal vo Lesnovskata Gora kaj Zletovo. Nivnoto eremitsko monahuvanje ne bilo prodolzhuvanje na ohridskoto kinovisko monashtvo, osnovano od svetite Kliment i Naum Ohridski, nitu pak bilo pottiknato od crkovniot vrv na Ohridskata arhiepiskopija. Podviznichkiot podvig dobil odglas kako narodno duhovno dvizhenje po propagjanjeto na Samuilovoto Carstvo, a ja krepel slovenskata svest vo otporot na pritisokot od Vizantija. Za sekoj od „chesnata chetvorka bogoizbrano drushtvo“ bile izgradile hramovi, vo koi s¢ do denes zhiveat bratstvata na Rilskiot, Pchinjskiot, Osogovskiot i Lesnovskiot manastir. LIT.: Cv. Grozdanov, Portreti na svetitelite od Makedonija od Ⅸ-ⅩⅤⅠⅠⅠ vek, Skopje, 1983, str. 159–180; I. Velev, Sv. Gavril Lesnovski vo knizhevnata tradicija, Skopje, 1996; V. Stojchevska-Antikj, Lokalni hagiografii vo Makedonija, Ⅱ izmeneto i dopolneto izdanie, Skopje, 2003. I. Vel. Ivo Puhan
Кирилична верзија на написот
ПУСТИНОЖИТЕЛИ македонски