STAROSLOVENSKI JAZIK – knizheven jazik, vo chijashto osnova lezhi dijalektniot govor na makedonskite Sloveni od Solunskiot kraj. Leksichkiot fond na ovoj govor e zbogaten so nova leksika, direktno prezemena od grchkiot jazik ili sozdadena po obrazec na grchki zborovi. Spored glasovniot sistem na ovoj jazik sv. brakja Kiril i Metodij ja sozdale Ikona: D. Zograf, Slovenskite prosvetiteli „Sv. Kiril i Metodij“ (detalj) prvata slovenska azbuka – glagolicata. Oformuvanjeto na staroslovenskiot jazik i sozdavanjeto na slovenskoto pismo se pravi po konkreten povod: preveduvanjeto na bibliskite i bogosluzhbenite knigi od grchki na sloven-ski jazik za potrebite na Moravskata misija. Staroslovenskiot jazik postepeno se izdignuva na nivo na knizheven jazik za site pravoslavni slovenski narodi. Vo novite jazichni sredini toj se menuva pod vlijanie na mesnite dijalektni govori, so shto se formiraat oddelni varijanti na staroslovenskiot knizheven jazik, poznati vo naukata kako oddelni negovi redakcii/recenzii (moravska, makedonska, bugarska, ruska, srpska itn.). Izvori za prouchuvanjeto na staroslovenskiot jazik se zachuvanite staroslovenski rakopisi, kako i nekoi epigrafski spomenici, pishuvani so glagolsko ili so kirilsko pismo. So prouchuvanjeto na ovie izvorni tekstovi se sledi razvojot na staroslovenskiot jazik na site nivoa, a se dobivaat i relevantni informacii za promenite vo staroslovenskoto pismo. LIT.: A. Vaillant, Manuel du vieudj-slave, Paris, 1948; A. Selikjev, Staroslavdjnkij djzdzk, Moskva, 1951; J. Kurz, Uchebnicejezdzkastaroslovenského, Praha, 1969; R. M. Cejtlin,Leksikastaroslavdjnskogo djzdzka, Moskva, 1977; Radmila Ugrinova-Skalovska, Staroslovenski jazik, Skopje, 1979. GJ. P. At.
Кирилична верзија на написот
СТАРОСЛОВЕНСКИ ЈАЗИК