ZAPADNOSLOVENSKI JAZICI -. granka od slovenskoto jazichno semejstvo. Predcite na deneshnite nositeli na zapadnoslovenskite jazici po raspagjanjeto na praslovenskata jazichna zaednica trgnale na severozapad od pretpostavenata pratatkovina i ja zazele teritorijata po rekite Odra i Laba (germ. Elbe). Ovaa teritorija niz vekovite se namalila poradi germanskata ekspanzija kon istok. Za eden od zapadnoslovenskite dijalektni kompleksi, polapskiot (megju Odra i Laba do Baltikot), denes uchime samo od toponimite i od starite spomenici od ⅩⅤⅠⅠⅠ v. Jazikot izumrel bidejkji negovite nositeli bile kompletno germanizirani. Drastichno e namalena i teritorijata na dolno i gornoluzhichkite dijalekti juzhno od starata polapska teritorija. Denes Luzhichanite zhiveat vo mala, ne mnogu kompaktna enklava vo Istochna Germanija. Od druga strana, tokmu na zapadnoslovenska teritorija najrano se formirale dva slovenski standardni jazika so najdolga pismena tradicija – cheshkiot (ⅩⅠⅠⅠ v.) i polskiot (ⅩⅣ v.). Denes zapadnoslovenskata jazichna zaednica broi chetiri standardni jazici: polski, cheshki, slovachki i (gorno)luzhichki. Se pravat obidi za kodifikacija i implementacija na kashupski standard, no poradi golemata dijalektna diferencijacija na kashupskata teritorija (vo severozapadna Polska do Baltikot) tie procesi naiduvaat na mnogu prechki. Isto taka, ne e dooformen rusinskiot standard, t.e. standardna varijanta na grupa dijalekti so istochnoslovachka osnova vrz koja se nasloil ukrainski dijalekten jazik. LIT.: S. Ivshikj, Slovenska poredbena gramatika, Zagreb 1970; R. Nahtigal, Slovenski jeziki, Ljubljana, 1952; Z. Stieber, Zardzs gramatdzki porshnjnanjczej j&zdzkshnj sljonjiavskich, NJarszanja, 1989; A. Vaillant, Grammaire comparée des langues slaves, I–IV, Paris 1950–1974. Z. T.
Кирилична верзија на написот
ЗАПАДНОСЛОВЕНСКИ ЈАЗИЦИ