KUMANI (Polovci) – nomadski pleminja od tursko poteklo. Vo XI v. prodrele od Azija vo Evropa, naseluvajkji gi juzhnoruskite stepi i teritoriite vo Dolen Dunav. Kako vizantiski sojuznici, uchestvuvale vo bitkata protiv Pechenezite kaj Levunion (1091). Pretstavuvale vazhen faktor vo Vtoroto Bugarsko Carstvo, osobeno vo vostanieto na brakjata Petar i Asen (1185). Potisnati od Mongolite (1230), se povlekle vo Ungarija, Bugarija i Vizantija. Nikejskiot car Jovan Ⅲ Vatac gi naseluval kako stratioti vo Trakija, vo Makedonija i vo Mala Azija. Se smeta deka po Kumanite go dobile svoeto ime gradot Kumanovo i selata Kumanichevo (Tikveshko i Kostursko). LIT.: P. Diaconu, Les Coumans au Bas–Danuee be audj XI et Ⅻ siecles, Bucaresti, 1978; G. Ostrogorski, O pronijarima Kumanima, Zbornik Vladimira Moshina, Beograd, 1977, 63–74. K. Adj.
Кирилична верзија на написот
КУМАНИ