GJURGJOVDEN -. hristijanski pravoslaven praznik, posveten na svetiot velikomachenik Georgij Pobedonosec (6. V/23. IV). Se smeta za najgolem proleten praznik. Go praznuva ne samo hristijanskoto, tuku i drugoto naselenie vo Makedonija, bidejkji vo negovata osnova e nekoj postar prethristijanski praznik na prirodata, na razbuduvanjeto na vegetacijata i na zhivotot voopshto. Praznikot e ispolnet so razni obichai, najmnogu so magisko-apotropejska cel – da se obezbedi napredok i plodnost na stokata i polinjata, zdravje, srekja i napredok na lugjeto. Nekoi od obichaite se izveduvaat vecherta sproti praznikot, drugi na samiot den pred izgrejsonce, a nekoi vo tekot na celiot den. Kaj nas so ovoj praznik zapochnuva letnata polovina od godinata shto trae do Mitrovden. Na ovoj den se glavuvaat momoci, selski odbornici, protugjeri, poljaci i sl. Na praznikot se be-rat bilki, se zapotnuva po domovite i se veruva deka bilkite ili potkata kje gi chuva od razni nesrekji. Pri berenjeto na bilkite se peat biljarski pesni. Isto taka, pesni se peat i pri nishanjeto na nishalki na mladite. LIT.: Kole Simitchiev, GJurgjovdenskite narodni pesni i obichai kaj Makedoncite, Srbite i Bugarite, „Makedonski folklor”, Ⅵ, 12, Skopje, 1973, 97-105; Tanas Vrazhinovski, Ostatoci na gjurgjovdenskoto zhrtvoprinesuvanje vo Valandovo i Marvinci, „Makedonski folklor”, Ⅵ, 12, Skopje, 1973, 131-134; Naum Celakoski, Debarca, obredi, magii i obredni pesni, Skopje, 1973, 131-134; Marko Kitevski, Zlatna chasha, Skopje, 1983. M. Kit.
Кирилична верзија на написот
ЃУРЃОВДЕН